Methodiek Bed-Bad-Brood èn Begeleiding werkt - Nieuws

Methodiek Bed-Bad-Brood èn Begeleiding werkt


28 november 2016
Afgewezen asielzoekers die geen kans maken om legaal in Nederland te verblijven, moeten vertrekken. Daarover was de afgelopen week veel te doen. Het leek alsof de gemeenten die ‘bed, bad, brood’-opvang bieden en staatssecretaris Dijkhoff het hierover oneens waren. Maar dat is niet zo; eigenlijk is iedereen vóór dit principe.


Maar: de werkelijkheid is weerbarstiger. Afgewezen asielzoekers die moeten vertrekken, kunnen dat vaak niet omdat ze geen geldig paspoort of identiteitsbewijs hebben. Het is vaak heel moeilijk om nieuwe papieren te krijgen. Alleen maar hard roepen dat iemand weg moet, helpt niet echt als iemand geen geldige documenten heeft. Daarom helpt INLIA mensen daadwerkelijk te kunnen vertrekken. In de BBB+: bed, bad, brood èn begeleiding.

De methode die INLIA gebruikt is samen met Kerk in Actie ontwikkeld, in het project Transithuis. Bij deze succesrijke aanpak krijgen afgewezen asielzoekers rust, hulp en faciliteiten voor het bemachtigen van de juiste papieren. En dat niet alleen: de mensen zien vaak geen manier om het te redden in hun land van herkomst (of een ander land), daarom helpen wij hen ook om een nieuw toekomstperspectief op te bouwen. Onderstaand verhaal is een van de voorbeelden.

Samuel zat in vreemdelingenbewaring, zoals dat heet. Hij zat vast, niet omdat hij een misdrijf had gepleegd, maar omdat hij uit Nederland moest vertrekken. Samuel komt uit Liberia. Bij aankomst in Nederland – meer dan tien jaar geleden – gaf hij uit angst niet direct zijn echte naam op, maar een alias. Die naam kwam dus op het document dat asielzoekers krijgen om zich hier te legitimeren. 

Toen Samuel hier ging studeren, was dat onder die naam. Toen hij vol trots afstudeerde als Bachelor Business Administration, ook. Maar nu hij weg moet uit Nederland en zijn studie wil voortzetten aan de universiteit van Ghana, heeft hij zijn echte naam nodig. Op zijn identiteitskaart, op zijn reisdocumenten, op zijn diploma. Zonder kan hij geen kant op.

Maar dat soort dingen laat zich slecht regelen vanuit de gevangenis. Gelukkig kon Samuel uit de vreemdelingenbewaring en naar het Transithuis. Daar kon hij bellen met zijn vader, contact leggen met de Liberiaanse ambassade in Brussel, met de universiteiten hier en in Ghana. INLIA hielp hem ermee. Tegelijkertijd maakte hij in het Transithuis een ondernemingsplan. Want hij moet wel ergens van leven, tijdens de studie.

Samuel is nu in Ghana een klein bedrijfje gestart dat koekjes luchtdicht verpakt voor plaatselijke bakkers. Daarnaast naait hij zakken voor rijst en koffiebonen. ’s Ochtends sealt hij de koekjes, ’s avonds naait hij de grote zakken rijst en bonen dicht, overdag studeert hij. Onder zijn eigen naam. 

INLIA-medewerkster Esther, die hem begeleidde naar Schiphol, kon er niet over uit: “Toen Samuel binnenkwam bij het Transithuis was hij gespannen, depressief, zag hij het niet zitten. Toen ik hem uitzwaaide op Schiphol, was het een andere man. Een man die vol goede moed zijn toekomst tegemoet ging. Daar word je blij van."

Terug